„Lulu i Nelson” tom 3: „Biała lwica” - recenzja

Trzeci tom serii domyka wszystkie wątki zainicjowane do tej pory. Lulu nadal żyje na farmie adwokatki Mary, przyjaźni się z Nelsonem i ma pod opieką małe lwiątko. Nie jest to jednak spokojne życie, gdyż cały czas niebezpieczeństwo czyha dookoła. Nelson z kolei oczekuje powrotu swojego ojca. Gdy ten niespodziewanie pojawia się na farmie, dochodzi do groźnej konfrontacji z Hendrickiem.

 

Lulu czy tego chce, czy nie staje się częścią rozgrywki między dorosłymi. W jej świecie dominują proste zasady objawiające się elementarnymi uczuciami jak przyjaźń, miłość i oddanie. Dość szybko poznaje zakłamany świat dorosłych, gdzie dominuje chciwość, zemsta i nieprawość. To wszystko, od czego uciekała, znajduje się również tu, pośród afrykańskiej głuszy, gdzie rozgrywa się walka o wolność i tolerancję. To czasem bolesna, ale też dojrzała lekcja, która pozwala Lulu dostrzec, co w życiu jest najważniejsze i że ludzi należy traktować z szacunkiem. A miejsce zwierząt jest wśród ich naturalnego środowiska, a nie cyrkowej areny. Przeżycia te na małej dziewczynce odcisnął niebagatelne piętno.

 

Domknięcie trylogii zostało z pietyzmem rozrysowane, nie brakuje tu też emocji i ściskających za serce scen. To nie tylko lekcja tolerancji i miłości, ale również zrozumienia świata, który nas otacza. Mimo prostych w wykorzystaniu środków wyrazu Lulu i Nelson ma uniwersalne przesłanie, które powinno z powodzeniem trafić do młodego czytelnika.

 

Tytuł: Lulu i Nelson tom 3: Biała lwica

• Scenariusz: Charlotte Girard, Jean-Marie Omont
• Rysunki: Aurélie Neyret
• Przekład: Maria Mosiewicz
• Wydawca: Egmont
• Data publikacji: 31.01.24 r. 
• Oprawa: twarda
• Objętość: 72 stron
• Format: 216x285
• ISBN: 9788328161061
• Cena: 44,99 zł

Dziękujemy wydawnictwu Egmont za udostępnienie komiksu do recenzji.